Od Emerald C.D. Abstraction

  W taki piękny, jesienny dzień jak ten nie można było zmarnować żadnej chwili, dlatego przyglądając się szaro - niebieskiemu niebu, łysym drzewom i dywanu ze złotych liści siedziałam na polanie i napawałam się energią nieco stłumionego przez bure obłoki słońca. Niedaleko grupka wader co chwilę wybuchała śmiechem podczas rozmowy, ale oczywiście nie miałam zamiaru ich podsłuchiwać, a nawet na myśl mi nie przyszło do nich dołączać... Bo po co marnować ten dzień na puste pogaduszki, których tak bardzo nienawidzę?

- Hej! - usłyszałam za sobą. Niechętnie odwróciłam się i ironiczniym spojrzeniem zmierzyłam waderę która przede mną stała od łap po sam łeb.

- Czy my się znamy? - rzuciłam oschle.

- To ty jesteś Emerald? - zapytała pełna ekscytacji, jednak z niezbyt wesołym wyrazem twarzy, a raczej pyska.

- Tak, czemu pytasz? 

- Dołączyłam do watahy. Glimmer mi to zaproponowała. - oznajmiła nerwowo poprawiając kuszę, czy tam łuk na grzbiecie. 

- No i co z tego? Przyszłaś się pochwalić? - oznajmiłam znudzonym tonem i zaczęłam krążyć wzrokiem po otoczeniu. Wadera przewróciła oczami.

- Nie, po prostu chciałam poznać nową alfę... - powiedziała przez zęby. - jestem Abstraction, a Ty?

- Hah, wolałabym wasza wysokość. - zażartowałam. - Emerald. 

<Abstraction? Wybacz za tą wredotę, ale ta moja Emerald już taka jest XD>